Jubileum De Zonnewijzer
Dit jaar viert de interconfessionele basisschool De Zonnewijzer het 50-jarige jubileum van de school. Eigenlijk was dat jubileum vorig jaar al maar door organisatorische omstandigheden wordt het dit jaar gevierd.
Het ontstaan van de school
In december 1958 werden de eerste ideeën geopperd om voor de groeiende katholieke bevolking een lagere school te stichten, men ging van de mogelijkheid uit om tegelijk te voorzien in de behoefte aan een eigen centrum, tevens dienend als kerkgebouw.
In de uitbreidingsplannen van de gemeente was zelfs hiervoor al terrein gereserveerd, de hoek Molenweg en Lindelaan zou voor deze kerk bestemd worden. Begin 1959 werden de eerste gesprekken gevoerd tussen de Stichting Sint Bernardus en het gemeentebestuur over de plannen om in Diepenveen een katholieke school te realiseren. Diepenveense kinderen die meestal lopend naar een Katholieke school in Deventer moesten konden voortaan in eigen dorp blijven.
Het gemeentebestuur was bereid om haar medewerking te verlenen, echter het ‘kerkterrein’ nabij de Lindelaan was te klein en men was van mening dat de school dichter bij het dorpscentrum gebouwd moest worden. Korte tijd later werd met instemming van het gemeentebestuur het huidige schoolterrein gekocht: 2.856 m2 à f 4,20.
De Aartsbisschop van Utrecht, Mgr. Alferink gaf op 20 maart 1959 toestemming voor het stichten van de school. Nadat op 3 februari 1960 het uitbreidingsplan gewijzigd was en later dat jaar de inspecteur, de heer Dubel de bouwplannen goedgekeurd had volgde op 27 februari 1961 de aanbesteding. De bouw liet nog even op zich wachten, destijds had men nog een ‘rijksgoedkeuring’ nodig die op 5 oktober 1961 werd verleend. Naar ontwerp van architekt Jac. Haket/G. Heijnen kon de hoofdaannemer de firma van de Wal uit Hengelo beginnen met de bouw.
1958 – Voordat de school werd gebouwd liepen hier de koeien nog te grazen
Jos Jongerius
Op 23 augustus 1962 werd de Katholieke lagere school geopend. De school startte met 4 leerjaren en 44 leerlingen. Het eerste hoofd der school was de heer Jos Jongerius. De heer Jongerius werkte voordien op een school in Houten en solliciteerde op een oproep in het Schoolblad. “Na een aantal gesprekken volgde spoedig de benoeming, het bestuur kocht toen voor ons een huis aan de Roeterdsweg”, zegt Jos Jongerius.
Aanvankelijk had de school twee leerkrachten, juf Anneke Geurtsen kreeg klas 1 en 2 en Jos Jongerius klas 3 en 4. Mevrouw Duivenvoorde-Geurtsen vertelt: “Voordat ik in Diepenveen kwam werkte ik op een schooltje in Baak, dat was altijd een eind rijden vanuit Deventer. Toen er vraag kwam naar leerkrachten voor een nieuwe school in Diepenveen heb ik direkt gereageerd en werd meteen benoemd. Voor mij was dat veel praktischer, ik hoefde vanaf die tijd maar een klein eindje te fietsen”. Veel kan ze zich niet meer herinneren, ze is maar twee jaar verbonden geweest aan deze school. “In 1964 trouwde ik met Jan Duivenvoorde (van de bloemenwinkel aan de Diepenveenseweg in Deventer) en hielp toen mee in de zaak. Wat ik me kan herinneren aan de tijd dat ik nog schooljuf was is dat het gewoon een klein, gezellig dorpsschooltje was”. Nadat Anneke Geurtsen van school weg was kwam haar zus Ineke als leerkracht. Daarna kwam Ria Viester.
Ieder schooljaar kwam er een klas bij waardoor de school na een paar jaar gegroeid was naar 66 leerlingen, aldus Jos Jongerius. “We hadden toen twee groepen, klas 1,2,3 en klas 4,5,6.
We kregen een 3e leerkracht in de persoon van Rein Pennekamp waardoor we de klassen in drie groepen konden verdelen. Een moeder van één onzer leerlingen (mevrouw Haaster) was onze vaste invalkracht”.
Jos Jongerius vertelt verder: “Op school werden natuurlijk ook verschillende feesten gevierd, zoals het Kerstfeest en Paasfeest. Het Sinterklaasfeest mocht natuurlijk ook niet ontbreken, twee zwarte pieten gingen ’s avonds alle gezinnen af. Ik heb ook eens meegedaan. Toen ik aanbelde bij mij thuis opende onze zoon (5 jaar) de deur en zei: “Ha, pap!” Heb ik mij daarvoor zwart gemaakt!”
“Wat mij niet beviel in die jaren was dat ik op zaterdagmorgen naar school moest en dat men van mij verwachtte dat ik de schooltuin bijhield zoals grasmaaien. Gescheiden gymnastiek voor jongens en voor meisjes was toen nog aan de orde. Gelukkig is niet alles in ere gehouden”.
Bij de start in 1962 was de verwachting dat de school zou uitgroeien tot een volledige school. In 1967 toen de school vijf jaar bestond was het nog een 3-mansschool, drie leerkrachten en er werd op korte termijn geen groei voorzien. “In dat jaar verscheen er een oproep voor een grote school in IJsselstein. Omdat ik daar gewerkt had heb ik gereageerd. IJsselstein trok mij ook omdat ik daar mijn vrouw heb leren kennen. Voor mij was ‘Diepenveen’ een zeer intense periode waarop ik met veel genoegen terugkijk”, aldus de heer Jos Jongerius.
Jos Franken
Opvolger van de heer Jongerius was de heer Jos Franken. Hij is de langstzittende schoolhoofd
geweest op deze school, van 1967 tot 1989.
Afkomstig uit een familie van schoolmeesters en schooljuffrouwen koos Jos Franken na acht jaar priesterstudie voor het onderwijs. Aangespoord door de toenmalige minister Cals, die door het gebrek aan leerkrachten iedereen met HBS of gymnasium opriep voor een spoedcursus onderwijs, stond de in Baak geboren en getogen Jos Franken na vijftien maanden katholieke kweekschool in Arnhem voor de klas.
“In 1955 ben ik begonnen als leerkracht op de Martinusschool in Twello. Daar ben ik maar twee jaar geweest. Van 1957 tot 1967 ben ik tien jaar verbonden geweest aan de Bernardusschool aan de Jacob van Deventerstraat”. In 1967 tenslotte belandde de heer Franken als bovenmeester, zo heette dat toen op de katholieke school in Diepenveen.
Over het ontstaan van de school kan de heer Jos Franken nog wel het één en ander vertellen. Men had destijds behoefte aan Katholieke scholen in het buitengebied. Deventer begon te groeien, de nieuwbouwwijken Keizerslanden en Borgele zaten eraan te komen. “Pastoor Schopman, de bouwpastoor van de Mariakerk ging destijds samen met de directeur van de Stichting Sint Bernardus, de heer Jannink en een paar ouders naar alle parochianen toe om te inventariseren of er interesse bestond voor het realiseren van een Katholieke school in Diepenveen. Dat was nog een hele klus want onze parochie liep helemaal door tot de Randerstraat. Ik meen me te herinneren dat men toen aan ongeveer 30 handtekeningen genoeg had om een school te mogen laten bouwen”, zegt de heer Franken. Aldus geschiedde.
Toen Jos Franken in 1967 begon telde de school zo’n 60 leerlingen. Ook Diepenveen begon te groeien, een paar jaar later begon men in Diepenveen te bouwen aan de wijk De Vossebelt, daar waren ook huizen bij van de Deventer Kring van Werkgevers (DKW) met veel jonge gezinnen. Het aantal leerlingen begon sterk te groeien, de eerste uitbreiding sinds de opening was daardoor aanstaande. In 1974 werd het vierde lokaal in gebruik genomen.
Uiteraard speelt het geloof op een katholieke school een belangrijke rol. Iedere week op vrijdagochtend kwam pastoor Schopman om de Heilige Eucharistieviering te verzorgen. Als de pastoor niet kon dan kwam een kapelaan in plaats van hem, dat kon dan kapelaan Jan Peters of kapelaan Spenkelink zijn.
In heel Nederland werden in de jaren zeventig minder kinderen geboren wat natuurlijk z’n weerslag had op het aantal leerlingen per school. Het voortbestaan van een school is daarvan afhankelijk. Drie scholen in de gemeente Diepenveen moesten toen hun deuren sluiten. De Katholieke school in Diepenveen had net voldoende leerlingen om te mogen blijven bestaan.
“Dat kwam vooral door de komst van de wijken Tjoenemarke en de ‘Crommelinbuurt’ in de jaren tachtig”, aldus de toenmalige schoolhoofd.
In die tijd kwamen ook de eerste kleuters op school, dat was in 1983. Voordien zaten alle kleuters, katholieke en protestantse bij elkaar op één school. Aanvankelijk in een houten schooltje op de plek waar nu de peuterspeelzaal aan de Slingerbos staat en later in het gebouw aan de Crommelinlaan dat nu dienst doet als bibliotheek. De kleuterschool stond onder leiding van Marijke Bevers. Officieel konden kleuterklassen in 1985 toegevoegd worden aan de lagere scholen door de invoering van de Wet op het basisonderwijs. Dat betekende dat de lagere school voortaan basisschool heette, een school met acht groepen. De eerste kleuterjuf van De Zonnewijzer werd Angelique Akkerman.
Niet lang daarna werd de school interconfessioneel. Dat betekent een school voor kinderen van verschillende christelijke denominaties. Tot die tijd werden scholen die onder de katholieke stichting Bernardus vielen benoemd met de naam van de straat waaraan desbetreffende school stond, bijvoorbeeld de Dorrestraatschool bij de Mariakerk of de Julianastraatschool in Keizerslanden. De katholieke school in Diepenveen werd toen ook wel de ‘Molenwegschool’ genoemd. Men vond dat de scholen een eigentijdse naam moest hebben. Daarom werden toen namen bedacht voor deze scholen, zoals ‘De Wegwijzer’ of ‘De Kompas”. Jos Franken bedacht toen de naam ‘De Zonnewijzer’. De voormalige katholieke school Sint Bernardus aan de Molenweg heet vanaf die tijd Interconfessionele basisschool De Zonnewijzer.
In 1989 maakte Jos Franken gebruik van de zogenaamde DOP-regeling (Doorstroming Onderwijzend Personeel) “Gelukkig heb ik hiervan gebruik kunnen maken gezien het feit dat deze regeling maar kort heeft bestaan. Deze regeling was zo aantrekkelijk dat in de jaren 1988/1989 landelijk zo’n 10.000 leerkrachten zijn uitgetreden. Voor de Staatskas betekende dit een hoge kostenpost, daardoor was de DOP-regeling geen lang leven beschoren”.
De heer Jos Franken woont nog steeds in de voormalige schoolwoning aan de Roeterdsweg, hij is erg muzikaal en al vele jaren organist en dirigent van het Diepenveens herenkoor.
Huub Scott
Na het vertrek van Jos Franken werd Huub Scott aangesteld als directeur van De Zonnewijzer. Huub Scott, geboren in Den Bosch was al op meerdere Sint Bernardusscholen werkzaam geweest als directeur zoals op de school aan de Beatrixstraat in Keizerslanden, Wittenstein in Borgele en de Dorrestraatschool achter de Mariakerk.
Deze scholen waren groter, huisvestten meer leerlingen dan “het schooltje” in Diepenveen, een echt dorpsschooltje. Huub vertelt: ”Het mooie aan een school in een dorp is het saamhorigheidsgevoel, het kontakt met de mensen. Ook de inbreng van de Diepenveense verenigingen, bijvoorbeeld mensen van de Tuinbouwvereniging verzorgden ieder jaar een begoniawedstrijd, wat ze nog steeds doen waarbij het de bedoeling is dat de kinderen in de zomermaanden een begoniastekje laten uitgroeien tot een mooie plant en in december hielpen zij de kinderen bij het maken van Kerstbakjes. Muziekvereniging Sempre Crescendo verzorgde wel eens een voorspeelochtend of –middag. Voor de Paasvieringen en Kerstvieringen mochten we gebruik maken van het Protestantse kerkje hier in Diepenveen. In een dorp zijn ook de ouders bereidwilliger om de school te helpen daar waar het nodig is. Nogmaals een echt dorpsschooltje”.
Op school speelde het geloof ook een belangrijke rol. Toen in de tweede helft van de jaren tachtig de school interconfessioneel werd en ook kinderen uit niet katholieke gezinnen bij ons op school kwamen, wat overigens voor die tijd ook al het geval was kwam zowel de pastoor als de dominee op school. Wat de kinderen daarvan leerden werd door het maken van tekeningen en het zingen tot uiting gebracht. Ook door het opvoeren van toneelspel werd aan de ouders getoond wat de kinderen geleerd hadden over het geloof. In verband met de beperkte ruimte in school werden deze opvoeringen gehouden in Het Open Hof aan de Karel de Grotelaan in Deventer.
Op de vraag of hij nog een paar anekdotes kan vertellen antwoordt Huub: “Bij ons op school zaten natuurlijk ook kinderen die van de boerderij kwamen. Op een dag zei een leerling dat zijn vader een computer voor de varkens had gekocht. Toen ik hem vertelde dat er dan wel een groot toetsenbord bij moest zitten werd er toch even nagedacht”. In de winter met z’n allen schaatsen op de Molenkolk, eerst het prikkeldraad over en dan door het weiland van boer Krijt en in de zomermaanden natuurlijk de schoolreisjes, zegt Huub.
Een bijzondere herinnering heb ik aan het schoolkamp in Den Haag, we zouden eigenlijk naar Lunteren op de Veluwe gaan maar door de MKZ-crisis kon dat natuurlijk niet. Een hele belevenis, helemaal naar de andere kant van Nederland, een paar kinderen dachten dat we al bijna in Engeland waren. Een bezoek aan het strand bij Scheveningen kon natuurlijk niet uitblijven. De meeste kinderen hadden nog nooit een zee gezien en konden toen zomaar ‘pootje baden’ in de Noordzee, althans voor eventjes. Ik herinner me nog dat de kinderen net zo snel het water uit gingen als dat ze erin gingen, zo koud was het water. Wat de kinderen toen in Den Haag ook leuk vonden was de tram. Midden in de tram tussen twee wagons heb je een soort draaischijf (afdekking van de koppeling) door daar bovenop te staan draaide je alle kanten op, daar beleefden de kinderen veel plezier aan. Tijdens een schoolkamp zijn de nachtrusten natuurlijk niet optimaal. Daardoor gebeurde het dat één van de begeleidsters nogal wat slaperig uit het raam hing tijdens een ritje met de tram waarop ze werd aangesproken door een zwerver met de vraag: “Heb je al een slaapplaats?”
Nieuwbouw
In september 2002 was het leerlingenaantal dusdanig groot dat uitbreiding van de school mogelijk was. In maart 2003 werd begonnen met voorbereidende werkzaamheden voor de nieuwbouw. Het schoolplein werd wel iets kleiner maar daar stond tegenover dat er twee lokalen bijkwamen waarvan er één zou gaan fungeren als multifunctionele ruimte waarin onder andere gesport kan worden. In de school werd ook het één en ander veranderd, in het verlengde van de hoofdingang kwam een lange gang dat tegenwoordig ook multifunctioneel wordt gebruikt. Kinderen leren in deze ruimte bijvoorbeeld al spelenderwijs hoe ze om moeten gaan met de computer.
Op 11 september 2003 was het dan zover, de nieuwbouw werd officieel geopend. Huub Scott viel de eer te beurt om een plaquette van plactic, met daarop het logo van De Zonnewijzer aan te brengen op de buitenmuur. Na het zingen van het openingslied lieten alle kinderen gele ballonnen, de kleur van het logo het luchtruim kiezen. Onder het genot van een hapje en een drankje konden alle kinderen, ouders, buren en bestuurleden de nieuwe lokalen bewonderen.
Er zat weer groei in de school.
11 september 2003 – Met het plaatsen van een plaquette opent Huub Scott de nieuwe lokalen
Na het vertrek van Huub Scott, tien jaar geleden heeft deze school meerdere directeuren gehad, onder andere Hennie Beckers (interim) Charles Schutte en Elly Langenakker.
Marita Krabbe-Peters
Marita Krabbe-Peters is de langstzittende leerkracht op basisschool De Zonnewijzer geweest. Maar liefst 27 jaar heeft zij op deze school voor de klas gestaan, van 1984 tot 2011.
Als kind ging ze al naar deze school, als meisjes van zes jaar kwam Marita in de klas van juffrouw Moser. Het was toen nog een klein schooltje met een paar lokalen, zegt Marita. Andere leerkrachten waar ik les van kreeg waren onder andere Rein Pennekamp en Jos Franken, hij was tevens het hoofd van de school.
Na de middelbare school en de Pedagogische Academie kwam Marita in 1984 als groepsleerkracht op deze school. De school bestond inmiddels uit vier lokalen en telde ongeveer 65 leerlingen, herinnert Marita zich. Haar collega’s waren toen Jos Franken, Rein Pennekamp en Angelique Akkerman. Marita kreeg de groepen 3 en 4 onder haar hoede. “Het was wel even wennen om Jos en Rein te mogen zeggen, als leerling sprak je ze immers aan als meneer Franken en meneer Pennekamp”.
Op een school gebeurt er iedere week wel iets bijzonders maar wat ik me nog goed kan herinneren is dat tijdens een verbouwing er tijdelijk onvoldoende ruimte was voor alle groepen. Het gevolg daarvan was dat ik met mijn groep een half jaar lang in het directiekamertje moest zitten, een veel te kleine ruimte voor een hele groep. Je begrijpt dat dat soms bijzondere situaties opleverde, de kinderen kropen soms letterlijk over elkaar heen. “Maar gezellig dat we het toen met elkaar hadden”, zegt Marita.
In 2011 verliet Marita de school, “ik heb ‘het boek’ De Zonnewijzer uitgelezen”, zegt ze. In die 27 jaren heb ik de school zien groeien, heb veel collega’s zien komen en gaan, heb altijd in een geweldig team mogen werken. Sommige kinderen die ik toen in de groep had komen nu ook weer op school maar nu om hún kinderen te brengen en op te halen.
Marita is nu verbonden aan het ROC-Aventus, op het MBO-niveau geeft ze les in voornamelijk Nederlands, communicatie en rekenen. Een nieuwe uitdaging!
Juni 2011 – Marita Krabbe-Peters temidden van haar groep 8 kort voor haar vertrek
Rianne Burema-Loman
Rianne Burema is de kleuterjuf van De Zonnewijzer. Zij werkt inmiddels ruim 20 jaar op deze basisschool en ook al heeft ze al eens een keer voor de klas gestaan in groep 3 en 4 haar voorkeur gaat toch uit naar de kinderen in de groepen 1 en 2, de kleuters. Deze kinderen zijn onderverdeeld in twee zogenaamde combinatiegroepen, dat betekent dat de kleuters uit de groepen 1 en 2 samen in één groep zitten. Naast Rianne heeft ook collega Sonja een groep onder haar hoede.
In de twintig jaar dat Rianne verbonden is aan deze school heeft ze natuurlijk het nodige meegemaakt. Natuurlijk de uitbreidingen, door het groeiende aantal leerlingen was men genoodzaakt om toch weer één of meerdere lokalen bij te bouwen. “De laatste verbouwing tot nu toe was die van tien jaar geleden, Huub Scott heeft toen de nieuwe lokalen geopend. Huub was een hele fijne collega”, aldus Rianne. Ook heeft ze verschillende collega´s zien komen en gaan, dat krijg je natuurlijk vanzelf als je al zolang verbonden bent aan de school. Een ander gevolg daarvan is dat er nu een stagiaire meeloopt op school die als kleuter bij Rianne in de groep heeft gezeten.
De school is al ongeveer 25 jaar interconfessioneel, kinderen van verschillende gezindten doorlopen op De Zonnewijzer het basisonderwijs. Daarom is de catechese ook een belangrijk onderdeel van het lesprogramma. In deze lessen leren de leerlingen over het Christendom en andere godsdiensten. Het uitgangspunt is het in respect voor elkaar leren omgaan met elkaar.
“Wij werken op deze school met de methode Trefwoord”, zegt Rianne. Deze methode, gerelateerd aan de bijbel is gericht geschreven voor de onder-, midden- en bovenbouw en wordt met name gebruikt in aanloop naar het Paasfeest en Kerstfeest.
Goede herinneringen bewaart Rianne aan de periode toen Huub Scott nog de directeur was. “Tijdens een hittegolf ging de brandslang mee naar buiten het schoolplein op. Door recht omhoog in de lucht te spuiten maakten we een waterfontein waaronder de kinderen zich konden afkoelen. Kletsnat waren ze maar belangrijker was dat ze ontzettend veel plezier met elkander hadden”. Saamhorigheidsgevoel is een woord dat onlosmakelijk verbonden lijkt te zijn met deze school. Rianne vertelt: “Samen met de ouders op een aantal zaterdagen het groen rondom de school onderhouden of met de kinderen de beukenhaagjes planten op het plein en niet te vergeten de uitstapjes die we maakten. We zijn met de kinderen eens een keer op bezoek geweest bij bakker Paalman en bij kapper Legebeke. Zelfs een uitstapje naar vliegveld Teuge konden we realiseren, natuurlijk met de welwillende medewerking van een aantal ouders. Ook speurtochten in het Kolkbos werden georganiseerd, na afloop met z´n allen lekker boerenkool eten in het clubhuis van de scouting”. Goede herinneringen bewaart Rianne ook aan de Schoolpleinfeesten. “Alle kinderen uit alle groepen die samen aan het spelen zijn, samen met de ouders en de leerkrachten onder het genot van een hapje en een drankje met een geweldig feest ieder schooljaar afsluiten”.
Nog steeds werkt Rianne in een geweldig team, een team dat met ondersteuning van bereidwillige ouders de kinderen iets te bieden heeft. Waarin een klein schooltje groot kan zijn.
Antoin Scholten
Op een school zitten altijd kinderen die op latere leeftijd door hun maatschappelijke positie een bepaalde bekendheid genieten. Zo ook Antoin Scholten, hij werd in 1986 gemeenteraadslid en in 1991 wethouder voor de gemeente Deventer. Van 1999 tot 2001 was hij hier loco-burgemeester, de eerste twee jaar dat Diepenveen tot de gemeente Deventer behoorde. Na tien jaar burgemeester van Zwijndrecht te zijn geweest is hij sinds vorig jaar burgemeester van Venlo.
Antoin Scholten kwam in januari 1969 als 4e-klasser op de Katholieke school in Diepenveen. “Ik kwam in de klas van meneer Pennekamp”, zegt Antoin. “Daarvoor zat ik op de Bernardusschool aan de Broederenstraat en op de school van Jan Marsman in Joppe”.
Op de vraag of hij nog een paar anekdotes weet te vertellen zegt hij: ”Oei, wat moet ik diep in mijn geheugen graven. Generaties scholieren die onder het bewind van de heer Franken de school hebben bezocht herinneren zich ongetwijfeld de telefoon in het ‘kamertje’ naast de hoofdingang. Als de telefoon ging was de bovenmeester even weg en was het ‘keten’ in de klas. Op een warme zomerdag stonden alle ramen open, de telefoon ging. Meester Franken weg en alle leerlingen klommen door het raam naar buiten. Het hoofd der school kon dat soort spontane dynamiek weinig waarderen”.
Mevrouw Betsie Hellewegen-Slinkman
Een leerlinge van het eerste uur was Betsie Slinkman. ”Op de Katholieke school in Diepenveen ben ik in de derde klas begonnen, voor die tijd zat ik op de Dorrestraatschool naast de Mariakerk. Wij woonden toen in de Acaciastraat in de Draaiomsbuurt en moesten een eind lopen naar school maar je wist niet beter. Dus de komst van de nieuwe school in 1962 betekende dat we gewoon in het dorp bleven”. Betsie Hellewegen vertelt verder: “Wat ik me nog goed herinner is dat we vaak met een omweg naar school gingen, door het Dikkersbos”. Het Dikkersbos was het gebied tussen waar nu de bibliotheek staat en de huidige Veldkampweg, huizen stonden er nog niet. “In de winter als het donker was vonden wij het enorm spannend om daar doorheen te lopen. Of slootje springen aan de Roeterdsweg”.
In die tijd speelde op een Katholieke school het geloof een belangrijke rol. “O ja, iedere vrijdagochtend een Eucharistieviering met pastoor Schopman. We moesten brood meenemen van huis want je mocht pas wat eten nadat je ‘ter communie’ was geweest, de Heilige Hostie had ontvangen”, zegt Betsie.
Wat we vaak na schooltijd deden was thee drinken bij Marie Timmerarends-Meeuwenberg die recht tegenover de school woonde. Zij maakte altijd de school schoon en wij hielpen haar daarmee”. Als Betsie dan wat later thuis kwam zei haar moeder: “Als ie op schole schoon kunt maken dan kun ie thuus ook wel schoonmaken”.
En natuurlijk de schoolreisjes, de 6e-klassers (de schoolverlaters) gingen een paar dagen naar Mosterdveen en de andere klassen maakten een dagtochtje. “Ik herinner me nog dat we naar de speeltuin van Schoot aan de Spanjaardsdijk in Heeten gingen (tegenwoordig cafe-restaurant Reimink) ’s Morgens mocht ik luxe broodjes (cadetjes) bij bakker Paalman halen waarop mijn moeder gebakken eieren deed. De school zorgde voor limonade, een melkbus helemaal vol. En een lol dat we daar hadden in de speeltuin. Echt een leuke tijd”.
Momenteel telt de school 145 leerlingen, zegt de huidige directeur Nanneke Pol. Zij is inmiddels de zevende directeur van deze school.
Op donderdag 25 april zal het jubileum gevierd worden, de kinderen gaan onder leiding van theaterbureau Spring een toneelstuk instuderen. ’s Middags zal in de sportzaal van de Hof van Salland de uitvoering plaats hebben, alle ouders zijn dan welkom om dan samen met de kinderen en de leerkrachten het jubileum te vieren.
April 2013. Vlnr: Jos Franken, hij is de langstzittende hoofd van de school geweest (1967-1989) Jos Jongerius, hij was de eerste hoofd van de school (1962-1967) Nanneke Pol, zij is de huidige directeur
April 2013
Harry Mulder
April 2013
