Er zijn thuiskomsten en thuiskomsten. Die van Dewi Claire Schreefel mag er best zijn. Ze keerde gisteren midden in de nacht terug van een wedstrijd in Turkije, legde haar vermoeide hoofd thuis even te rusten en werd daarna warm onthaald op haar voormalige thuisbaan bij De Sallandsche. Alsof ze jaren weg was geweest.
,, Nou, dat valt wel mee’’, zei Schreefel, gistermiddag stralend middelpunt op de immer fraaie Diepenveense baan. ,,Ik ben elk jaar wel vier of vijf weken bij mijn ouders thuis en kom dan ook altijd even naar de baan.’’ Hoewel ze al een aantal jaren geen lid meer van De Sallandsche is, blijft ze daar altijd welkom. Ditmaal wachtte er echter ook een gezelschap van sponsors en genodigden op haar. Buiten stond er zelfs een aardig ‘cadeau’ klaar; een kekke auto. Een slag kleiner dan haar fourwheeldrive in Los Angeles, maar wel met haar foto op de zijkant. Een gift van een sponsor. Na drie weken moet ze het karretje weer inleveren. Dat dan weer wel. Schreefel maalde er niet om. ,,Mooi, dat een sponsor dit doet.’’
Als ‘tegenprestatie’ sloeg ze met haar gezelschap een balletje op hole vijf, waarbij de liefhebbers werden uitgedaagd dichter bij de vlag te slaan dan de professional in het gezelschap. Onbegonnen werk natuurlijk, al kwam een blond jochie nog in de buurt. Floris ( 11) traint net als Schreefel in haar jonge jaren bij John Balvert, voor meer talenten een uitstekende basis.
Schreefel werd afgelopen weekeinde 44ste in Turkije. De Diepenveense speelde de afgelopen maanden behoorlijk stabiel, al liet ze nog geen uitschieters noteren. ,,Het schijnt dat ik altijd de tweede helft van het seizoen de beste resultaten boek. Ik probeer me er maar niet druk om te maken. Vaak wilde ik meteen aan het begin van het seizoen iets te graag. En dan lukte het dus net niet.’’ Ze combineert al jaren het spelen in Europa met Amerika. Voorheen concentreerde ze zich op het verkrijgen van de Amerikaanse Tourkaart of het behoud daarvan. ,,Daardoor liet ik de afgelopen drie jaar de Dutch Open schieten. Nu kan het wel en laat ik me graag hier zien.’’ Dat ze weer in Nederland speelt, heeft nog een reden. Schreefel maakt nu nog deel uit van het talententeam van Golf Team Holland, maar wil als het even kan volgend seizoen op eigen benen staan. Daarvoor zijn geldschieters nodig. Vader Frank helpt haar daar in Nederland bij. ,,In Amerika heb ik ook iemand die me helpt sponsors te zoeken.’’ Hoe leuk het ook is om thuis te zijn, professioneel golf spelen loont vooral op de Amerikaanse Tour. ,,Soms vraag ik me af wat thuis is. Als ik op de Tour speel is Los Angeles thuis, maar als ik in LA ben is toch Diepenveen mijn thuis. In Amerika blijf ik toch altijd een Europeaan, terwijl ik hier al zo lang weg ben dat ik ook een beetje Amerikaans ben.’’
Fitter dan ooit probeert ze aan beide kanten van de plas haar centen bijeen te slaan. Als het op trainen aankomt hanteert ze een Duits/Amerikaans credo; less is more.
,,Ik probeer niet meer zeven of acht uur op de baan te staan, maar drie of vier. En dan alles echt goed te doen. Dat werkt.’’ Rust nemen of ontspannen door te surfen op het Californische strand en soms een rots beklimmen. Dat komt haar spel ook ten goede. En hoe mooi Diepenveen ook is, die ontspanning vindt ze vooral rond LA.
